Pustynia Miast

Pustynia Miast jest ruchem młodzieży katolickiej, która odpowiadając na wezwanie Ojca Świętego pragnie włączyć się w dzieło Nowej Ewangelizacji. Od kilku lat wędrujemy w czasie wakacyjnym po różnych miastach Polski, głosząc na rynkach, osiedlach, w szpitalach, w Domach Opieki Społecznej, w domach dziecka, w więzieniach, poprawczakach, na koncertach rockowych Chwałę JEZUSA CHRYSTUSA.

Cele Pustyni Miast

• formacyjny: osobista praca nad sobą
  
• ewangelizacyjny: głoszenie Dobrej Nowiny

Struktury organizacyjne:

• każda wspólnota działa przy swojej parafii;
  
• opiekunem duchowym jest kapłan pracujący aktualnie w parafii;
  
• wspólnota lokalna (max 30 osób) uczestniczy w cotygodniowych spotkaniach formacyjnych, prowadzonych przez animatorów grupowych;
  
• każda wspólnota bierze udział w kwartalnym Ogólnopolskim Dniu Wspólnoty Pustyni Miast;
  
• całoroczna praca formacyjno-ewangelizacyjna służy przygotowaniu wakacyjnej akcji Pustyni Miast i założeniu nowych wspólnot w ciągu pracy rocznej wspólnota lokalna realizuje tzw. zadania ewangelizacyjne, poprzez które prowadzi zorganizowaną działalność ewangelizacyjną;
  
• Pustynią Miast, jako wspólnotą lokalną, kieruje Rada Animatorów wraz z opiekunem duchowym.

Wymiary formacji

ODWAGA świadczenia o Jezusie Chrystusie.

Osoba należąca do Pustyni Miast:

• w każdej chwili i w każdej sytuacji nie boi się zaświadczyć miłości i wierze w Jezusa Chrystusa;
  
• wyzbywa się strachu przed ludźmi najbardziej oddalonymi od Boga, szczególną uwagę zwraca na osoby zbuntowane, najbardziej potrzebujące i zaniedbane duchowo;
  
• daje publicznie świadectwo poprzez bycie we wspólnocie oraz życie osobiste.

RADOŚĆ z głoszenia Dobrej Nowiny.

Osoba należąca do Pustyni Miast:

• odznacza się autentyczną radością życia chrześcijańskiego;
  
• kieruje się pogodą ducha i optymizmem;
  
• jest zawsze radosna w myśl powiedzenia Ks. Bosko “szatan boi się ludzi radosnych”.

MOC DUCHA w działaniu.

Osoba należąca do Pustyni Miast:

• czerpie moc Ducha z sakramentów świętych i osobistej modlitwy;
  
• ciągle otwiera się na nowe dary i charyzmaty Ducha Św.;
  
• ma świadomość swojej ludzkiej bezużyteczności, dlatego systematycznie pracuje nad sobą w dziedzinie pokory.